مقدمه:
در جامعه‌ای که تنوع دینی و فرهنگی باید به عنوان یکی از ارکان اصلی تعاملات اجتماعی شناخته شود، گاهی اوقات اتفاقاتی رخ می‌دهد که نشان‌دهنده ناهماهنگی و عدم احترام به باورهای مذهبی اقلیت‌ها است. یکی از این موارد، ماجرای درگذشت پوراندخت میثاقی، شهروند بهایی ساکن تبریز است که در تاریخ ۲۲ تیر ۱۳۹۵ درگذشت. این حادثه به نمادی از محدودیت‌ها و موانعی تبدیل شده که جامعه بهاییان در ایران با آن مواجه هستند.
آدرس دقیق قبر پوراندخت میثاقی: گورستانی دورافتاده در حوالی میاندوآب، زمینی بایر و سنگلاخی، بدون دیوار و امکانات.
موضوع دفن نامناسب و خلاف آیین بهایی
ممانعت از دفن طبق آیین بهایی
جامعه بهاییان دارای آیین‌ها و احکام خاصی برای تدفین است. طبق این احکام، فرد درگذشته باید حداکثر در فاصله یک‌ساعته از محل مرگش دفن شود. این مسئله نه تنها به عنوان یک سنت دینی بلکه به عنوان یک حق انسانی باید مورد احترام قرار گیرد. اما در مورد پوراندخت میثاقی، این حق به وضوح نادیده گرفته شد.
پیشینه و مشکل اصلی
پس از فوت پوراندخت میثاقی، خانواده او با مخالفت شدید از سوی مسئولان در خصوص دفن وی مواجه شدند. این مخالفت برخلاف باورها و سنت‌های بهایی بود و سبب شد تا جسد او به‌طور خودسرانه در مکانی دورافتاده در حوالی میاندوآب دفن شود.
عدم اطلاع‌رسانی به خانواده
یکی از مسائل حائز اهمیت در این واقعه، عدم اطلاع‌رسانی به‌موقع به خانواده متوفی درباره محل دفن بود. پس از یک هفته، محل دفن به خانواده اطلاع داده شد که در زمینی بایر و سنگلاخی نزدیک میاندوآب قرار دارد. این زمین بدون دیوار و امکانات بود و امکان کاشت درخت نیز در آن وجود نداشت.
تاثیرات روحی و روانی بر خانواده
این اقدام نه تنها از لحاظ مذهبی بلکه از لحاظ انسانی نیز موجب ناراحتی و رنجش خانواده میثاقی شد. عدم احترام به باورهای دینی و عدم اطلاع‌رسانی به‌موقع، تاثیرات منفی بر شرایط روحی و روانی خانواده گذاشت.
محدودیت‌ها و ممانعت‌های عمومی بر بهاییان
ماجرای پوراندخت میثاقی تنها یک نمونه از محدودیت‌هایی است که جامعه بهاییان در ایران با آن مواجه هستند. این محدودیت‌ها می‌تواند شامل مواردی مانند ممنوعیت اشتغال، آموزش و حتی تدفین باشد.
نمونه‌های دیگر از ممانعت‌ها
در سال‌های اخیر، گزارش‌های متعددی از ممانعت‌ها و اعمال محدودیت‌های مشابه بر بهاییان منتشر شده است. این محدودیت‌ها نشان‌دهنده‌ی ناهماهنگی با اصول حقوق بشر و عدم احترام به تنوع دینی و فرهنگی است.
پیامدها و نتایج
این رویداد و رویدادهای مشابه نشان‌دهنده‌ی نیاز به تجدیدنظر در سیاست‌ها و رفتارها نسبت به اقلیت‌های دینی در ایران است. احترام به باورها و سنت‌های دینی هر جامعه‌ای، از اصول اساسی تعاملات انسانی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
راهکارهای پیشنهادی
1. افزایش آگاهی عمومی درباره حقوق اقلیت‌ها و اهمیت احترام به تنوع دینی.
2. تدوین و اجرای قوانینی که حقوق اقلیت‌ها را حمایت کند.
3. آموزش و پرورش جامعه برای ایجاد همدلی و تفاهم میان اقشار مختلف.
نتیجه‌گیری:
ماجرای پوراندخت میثاقی نشان‌دهنده چالش‌هایی است که جامعه بهاییان در ایران با آن مواجه هستند. احترام به حقوق و باورهای دینی هر جامعه‌ای، یکی از اصول اساسی تعاملات انسانی است و باید به عنوان یک وظیفه اخلاقی و انسانی مورد توجه قرار گیرد. امید است با افزایش آگاهی عمومی و تغییرات مثبت در سیاست‌ها، شاهد دنیایی باشیم که در آن همه افراد صرف نظر از دیانت و باورهایشان، با احترام و کرامت زندگی کنند.
