مقدمه
دیگو آرماندو مارادونا، یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین بازیکنان تاریخ فوتبال، با استعداد بی‌نظیر و شخصیت کاریزماتیک خود، جایگاهی ویژه در قلب هواداران فوتبال سراسر جهان دارد. او با ترکیبی از تکنیک فوق‌العاده، دید بازی استثنایی و اشتیاق بی‌پایان به بازی، به نمادی از فوتبال تبدیل شد.
دیگو مارادونا در ۳۰ اکتبر ۱۹۶۰ در ویلا فیوریتو، یکی از مناطق فقیرنشین بوئنوس آیرس، آرژانتین، به دنیا آمد. او در خانواده‌ای پرجمعیت و با شرایط اقتصادی سخت رشد کرد. از سنین کودکی، علاقه و استعداد او در فوتبال نمایان بود و به سرعت در تیم‌های محلی به عنوان بازیکنی برجسته شناخته شد.
مارادونا فوتبال حرفه‌ای خود را در سن ۱۵ سالگی با پیوستن به تیم آرژانتینوس جونیورز آغاز کرد. او با نمایش‌های خیره‌کننده خود، توجه همگان را جلب کرد و در سال ۱۹۸۱ به بوکا جونیورز پیوست. در همان سال، با این تیم قهرمان لیگ آرژانتین شد و جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان کشور تثبیت کرد.
در سال ۱۹۸۲، مارادونا با مبلغ ۵ میلیون پوند به بارسلونا پیوست که در آن زمان رکورد نقل و انتقالات را شکست. او در دو فصل حضور خود در بارسلونا، با وجود مصدومیت‌ها و مشکلات مختلف، توانست در ۵۸ بازی ۳۸ گل به ثمر برساند و به قهرمانی در کوپا دل ری و سوپرکاپ اسپانیا دست یابد.
در سال ۱۹۸۴، مارادونا با مبلغ ۶٫۹۵ میلیون پوند به ناپولی ایتالیا پیوست. او در ناپولی به یک اسطوره تبدیل شد و این تیم را به دو قهرمانی سری آ (۱۹۸۷ و ۱۹۹۰)، قهرمانی جام یوفا (۱۹۸۹) و قهرمانی جام حذفی ایتالیا (۱۹۸۷) رساند. مارادونا با عملکرد درخشان خود، ناپولی را از تیمی متوسط به یکی از قدرت‌های فوتبال ایتالیا و اروپا تبدیل کرد.
مارادونا در ۹۱ بازی ملی برای آرژانتین، ۳۴ گل به ثمر رساند و در چهار جام جهانی (۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴) شرکت کرد. اوج درخشش او در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک بود، جایی که با نمایش‌های خارق‌العاده خود، آرژانتین را به قهرمانی رساند و عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را کسب کرد.
در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ مقابل انگلیس، مارادونا دو گل تاریخی به ثمر رساند. گل اول که با دست به ثمر رسید، به “دست خدا” معروف شد. گل دوم، یک دریبل ۶۰ متری از میانه میدان و عبور از پنج بازیکن انگلیس بود که به عنوان “گل قرن” شناخته می‌شود.
مارادونا در طول دوران حرفه‌ای خود با مشکلاتی همچون اعتیاد به مواد مخدر و الکل دست و پنجه نرم کرد. در سال ۱۹۹۱، به دلیل مثبت شدن تست دوپینگ، ۱۵ ماه از بازی محروم شد. در جام جهانی ۱۹۹۴ نیز به دلیل استفاده از ماده ممنوعه افدرین، از مسابقات کنار گذاشته شد. این مسائل تأثیر منفی بر دوران حرفه‌ای او گذاشت و در نهایت در سال ۱۹۹۷ از فوتبال بازنشسته شد.
پس از بازنشستگی، مارادونا به مربی‌گری روی آورد و در سال ۲۰۰۸ به عنوان سرمربی تیم ملی آرژانتین منصوب شد. او تیم را به جام جهانی ۲۰۱۰ رساند، اما در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست مقابل آلمان حذف شد. مارادونا همچنین در تیم‌های مختلفی در خاورمیانه و آمریکای جنوبی مربی‌گری کرد.
دیگو مارادونا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ در سن ۶۰ سالگی بر اثر حمله قلبی درگذشت. درگذشت او موجی از اندوه در سراسر جهان به راه انداخت و مراسم‌های یادبودی در کشورهای مختلف برگزار شد. ورزشگاه سن پائولو ناپولی به افتخار او به “استادیوم دیگو آرماندو مارادونا” تغییر نام داد.
دیگو مارادونا با استعداد بی‌نظیر و شخصیت منحصربه‌فرد خود، تأثیری عمیق بر دنیای فوتبال گذاشت. او با نمایش‌های خیره‌کننده و لحظات به‌یادماندنی، به یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ فوتبال تبدیل شد و یاد و خاطره‌اش برای همیشه در قلب هواداران باقی خواهد ماند.
دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، با مفاهیم و رویدادهای متعددی در تاریخ فوتبال مرتبط است. در ادامه، فهرستی از حداقل ۱۰ مفهوم مرتبط با او که در ویکی‌پدیا یا ویکی‌دیتا تعریف شده‌اند، ارائه می‌شود:
دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، با مفاهیم و رویدادهای متعددی در تاریخ فوتبال مرتبط است. در ادامه، فهرستی از ۱۰ مفهوم مرتبط با او که در ویکی‌پدیا یا ویکی‌دیتا تعریف شده‌اند، ارائه می‌شود:
1. **دست خدا**: در جام جهانی ۱۹۸۶، مارادونا گلی را با دست به ثمر رساند که به “دست خدا” معروف شد. این گل به دلیل استفاده غیرقانونی از دست و تأثیر آن در پیروزی آرژانتین بر انگلیس، جنجال‌برانگیز شد.
2. **گل قرن**: در همان بازی مقابل انگلیس، مارادونا گلی را به ثمر رساند که به عنوان “گل قرن” شناخته می‌شود. او با دریبل زدن چندین بازیکن از نیمه زمین، یکی از زیباترین گل‌های تاریخ فوتبال را ثبت کرد.
3. **ناپولی**: مارادونا در دهه ۱۹۸۰ به باشگاه ناپولی ایتالیا پیوست و این تیم را به دو قهرمانی سری آ و یک قهرمانی جام یوفا رساند. حضور او در ناپولی، این باشگاه را به یکی از قدرت‌های فوتبال ایتالیا تبدیل کرد.
4. **اعتیاد به مواد مخدر**: مارادونا در دوران حرفه‌ای خود با مشکلات اعتیاد به کوکائین مواجه بود که منجر به محرومیت‌ها و مشکلات سلامتی برای او شد.
5. **جام جهانی ۱۹۹۴**: در این جام، مارادونا پس از مثبت شدن تست دوپینگ به دلیل استفاده از ماده ممنوعه افدرین، از ادامه مسابقات محروم شد.
6. **رولت مارادونا**: حرکتی تکنیکی که مارادونا با چرخش ۳۶۰ درجه و کشیدن توپ با هر دو پا انجام می‌داد. این حرکت به “چرخش مارادونا” معروف است و توسط بازیکنان دیگر نیز تقلید شده است.
7. **ضربات آزاد**: مارادونا به عنوان یکی از بهترین متخصصان ضربات آزاد در تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. تکنیک خاص او در زدن ضربات آزاد بر بازیکنانی مانند جانفرانکو زولا، آندره‌آ پیرلو و لیونل مسی تأثیر گذاشته است.
8. **ال پیبه د اورو (پسر طلایی)**: لقبی که به دلیل استعداد زودرس و مهارت‌های فوق‌العاده مارادونا به او داده شد و در طول دوران حرفه‌ای‌اش با او ماندگار شد.
9. **حمایت از جنبش‌های ضدامپریالیستی**: مارادونا به عنوان یک سوسیالیست و ضدامپریالیست، از رهبران چپ‌گرای آمریکای لاتین مانند فیدل کاسترو و اوو مورالس حمایت می‌کرد و با سیاست‌های ایالات متحده مخالفت داشت.
10. **محرومیت ۱۵ ماهه**: در سال ۱۹۹۱، مارادونا به دلیل مثبت شدن تست دوپینگ برای کوکائین، ۱۵ ماه از شرکت در مسابقات فوتبال محروم شد.
این مفاهیم نشان‌دهنده تأثیر عمیق مارادونا بر فوتبال و فرهنگ جهانی است.
1. **گل “دست خدا”**: در جام جهانی ۱۹۸۶، مارادونا گلی را با دست به ثمر رساند که به “دست خدا” معروف شد.
در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در دیدار یک‌چهارم نهایی مقابل انگلیس، گلی را به ثمر رساند که به “دست خدا” معروف شد. در دقیقه ۵۱ بازی، مارادونا با استفاده از دست چپ خود توپ را وارد دروازه انگلیس کرد. داور تونسی مسابقه، علی بن‌ناصر، این گل را معتبر اعلام کرد، در حالی که بازیکنان انگلیس به شدت اعتراض داشتند. مارادونا پس از بازی اظهار داشت که این گل “کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا” به ثمر رسیده است. ([](
این گل به دلیل استفاده غیرقانونی از دست و تأثیر آن بر نتیجه بازی، به یکی از جنجالی‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ فوتبال تبدیل شد. مارادونا در همان بازی، گلی دیگر به ثمر رساند که به “گل قرن” معروف شد؛ او با دریبل زدن چندین بازیکن انگلیسی و دروازه‌بان، توپ را وارد دروازه کرد. این دو گل نقش بسزایی در پیروزی ۲-۱ آرژانتین و صعود به نیمه‌نهایی داشتند. ([](
“دست خدا” نه تنها به عنوان یک لحظه بحث‌برانگیز در تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، بلکه نمادی از نبوغ و جنجال‌های مارادونا در دوران حرفه‌ای‌اش است. این واقعه نشان‌دهنده تأثیر عمیق مارادونا بر فوتبال و فرهنگ عامه است، به طوری که حتی پس از دهه‌ها، همچنان در یادها باقی مانده است.
2. **گل قرن**: در همان بازی مقابل انگلیس، مارادونا گلی را پس از دریبل زدن چندین بازیکن به ثمر رساند که به عنوان “گل قرن” شناخته می‌شود.
در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، در دیدار یک‌چهارم نهایی بین آرژانتین و انگلیس، دیگو مارادونا گلی را به ثمر رساند که به “گل قرن” معروف شد. در دقیقه ۵۵ بازی، مارادونا در نیمه‌ی خودی توپ را دریافت کرد و با عبور از پنج بازیکن انگلیسی، از جمله دروازه‌بان پیتر شیلتون، توپ را وارد دروازه کرد. این گل به دلیل مهارت فوق‌العاده و نمایش بی‌نظیر دریبل‌زنی مارادونا، به عنوان یکی از بهترین گل‌های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. ([](
این گل تنها چهار دقیقه پس از گلی به ثمر رسید که مارادونا با دست وارد دروازه‌ی انگلیس کرد؛ گلی که مارادونا «کمی هم دست خدا» را در آن دخیل می‌دانست. ([](
این دو گل، به ویژه “گل قرن”، نقش بسزایی در پیروزی ۲-۱ آرژانتین در آن بازی و در نهایت قهرمانی این تیم در جام جهانی ۱۹۸۶ داشتند.
3. **باشگاه ناپولی**: مارادونا با انتقال به ناپولی، این تیم را به دو قهرمانی سری آ و یک قهرمانی جام یوفا رساند.
دیگو مارادونا در سال ۱۹۸۴ با انتقالی رکوردشکن از بارسلونا به ناپولی پیوست و به سرعت به نماد امید و افتخار برای مردم ناپل تبدیل شد. در آن زمان، ناپل با مشکلات اقتصادی و اجتماعی متعددی مواجه بود و تیم فوتبال ناپولی نیز هرگز قهرمانی در سری آ را تجربه نکرده بود. مارادونا با استعداد و رهبری بی‌نظیر خود، ناپولی را در فصل ۱۹۸۶-۱۹۸۷ به اولین قهرمانی سری آ رساند. این موفقیت تاریخی، اولین قهرمانی یک تیم از جنوب ایتالیا در لیگ بود و مارادونا را به یک نماد فرهنگی و اجتماعی در ناپل بدل کرد. ([](
در فصل ۱۹۸۹-۱۹۹۰، مارادونا بار دیگر ناپولی را به قهرمانی سری آ رساند و در سال ۱۹۸۹ نیز با هدایت او، ناپولی قهرمان جام یوفا شد. این دستاوردها نه تنها جایگاه مارادونا را به عنوان یک اسطوره در ناپل تثبیت کرد، بلکه نشان‌دهنده تأثیر عمیق او بر فوتبال ایتالیا و مردم ناپل بود. ([](
حضور مارادونا در ناپولی فراتر از موفقیت‌های ورزشی بود؛ او به مردم ناپل احساس ارزش و افتخار بخشید و به نمادی از مقاومت و امید در برابر چالش‌های اجتماعی و اقتصادی تبدیل شد.
4. **جام جهانی ۱۹۸۶**: مارادونا نقش کلیدی در قهرمانی آرژانتین در این جام داشت.
در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، دیگو مارادونا با عملکردی استثنایی، تیم ملی آرژانتین را به دومین قهرمانی خود در این رقابت‌ها رساند. او در این تورنمنت ۵ گل به ثمر رساند و ۵ پاس گل داد، به‌طوری‌که در ۱۰ گل از ۱۴ گل آرژانتین نقش مستقیم داشت. ([](
یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات این جام، دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل انگلیس بود. در این بازی، مارادونا دو گل تاریخی به ثمر رساند:
1. **گل “دست خدا”**: مارادونا با استفاده از دست خود توپ را وارد دروازه کرد؛ گلی که به دلیل عدم مشاهده خطا توسط داور، معتبر شناخته شد. ([](
2. **”گل قرن”**: مارادونا با دریبل زدن چندین بازیکن انگلیسی و دروازه‌بان، گلی استثنایی به ثمر رساند که به عنوان بهترین گل تاریخ جام‌های جهانی شناخته می‌شود. ([](
در نیمه‌نهایی، مارادونا دو گل دیگر مقابل بلژیک به ثمر رساند و در فینال با پاس گل به خورخه بوروچاگا، زمینه‌ساز گل پیروزی‌بخش آرژانتین مقابل آلمان غربی شد. ([](
عملکرد خیره‌کننده مارادونا در این جام، نه‌تنها او را به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت معرفی کرد، بلکه جایگاه او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال تثبیت نمود.
5. **باشگاه بارسلونا**: مارادونا در اوایل دهه ۱۹۸۰ برای بارسلونا بازی کرد و در این تیم به موفقیت‌هایی دست یافت.
دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در سال ۱۹۸۲ با مبلغ ۵ میلیون پوند (۷.۶ میلیون دلار) به باشگاه بارسلونا پیوست، که در آن زمان رکورد گران‌ترین انتقال فوتبال را شکست. ([](
در فصل ۱۹۸۲-۱۹۸۳، تحت هدایت سزار لوئیس منوتی، مارادونا به بارسلونا کمک کرد تا دو جام مهم را کسب کند: کوپا دل ری و کوپا د لالیگا، هر دو با پیروزی مقابل رئال مادرید. ([](
یکی از لحظات به‌یادماندنی دوران حضور مارادونا در بارسلونا، گل او در ۲۶ ژوئن ۱۹۸۳ در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو بود. او با دریبل دروازه‌بان رئال مادرید و فریب مدافع حریف، توپ را وارد دروازه کرد. این نمایش مهارت باعث شد تا هواداران رئال مادرید او را تشویق کنند، اتفاقی که تنها برای بازیکنانی مانند رونالدینیو و آندرس اینیستا تکرار شده است. ([](
با این حال، دوران مارادونا در بارسلونا با چالش‌هایی همراه بود. او به بیماری هپاتیت مبتلا شد و سپس در سپتامبر ۱۹۸۳، در پی تکل خشن آندونی گویکوئچیا از اتلتیک بیلبائو، دچار شکستگی مچ پا شد. این مصدومیت‌ها و درگیری‌های داخل و خارج از زمین، منجر به جدایی او از بارسلونا در سال ۱۹۸۴ و پیوستن به ناپولی شد. ([](
حضور مارادونا در بارسلونا، هرچند کوتاه، نشان‌دهنده استعداد و تأثیرگذاری او در فوتبال اروپا بود و زمینه‌ساز موفقیت‌های بعدی‌اش در ناپولی و تیم ملی آرژانتین شد.
6. **اعتیاد به مواد مخدر**: مارادونا در دوران حرفه‌ای خود با مشکلاتی از جمله اعتیاد به کوکائین مواجه بود که بر عملکرد و زندگی شخصی‌اش تأثیر گذاشت.
دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، در دوران حرفه‌ای خود با مشکلاتی از جمله اعتیاد به کوکائین مواجه بود که تأثیرات عمیقی بر عملکرد ورزشی و زندگی شخصی‌اش داشت. او برای اولین بار در سال ۱۹۸۲، زمانی که در اروپا بازی می‌کرد، کوکائین را امتحان کرد. مارادونا در این باره گفته است: «من در سال ۱۹۸۲ زمانی که در اروپا بودم برای اولین بار امتحانش کردم. من ۲۲ سالم بود و مواد را برای این امتحان کردم که آن روزها در فوتبال همه جا پیدا می‌شد.» ([](
در دوران حضورش در ناپولی، اعتیاد مارادونا به کوکائین شدت گرفت. او در مستندی اظهار داشت که از یکشنبه تا چهارشنبه کوکائین مصرف می‌کرد و سپس تا روز مسابقه بدنش را پاکسازی می‌کرد. همچنین، با همکاری مافیا، افراد دیگری به جای او تست دوپینگ می‌دادند تا اعتیادش مخفی بماند. ([](
در مارس ۱۹۹۱، پس از بازی ناپولی مقابل باری، تست کوکائین مارادونا مثبت اعلام شد و او با محرومیت ۱۵ ماهه مواجه گردید. ([]( این محرومیت به دوره هفت ساله حضورش در ناپل پایان داد و نقطه عطفی در زندگی حرفه‌ای او بود.
اعتیاد به کوکائین نه تنها بر عملکرد ورزشی مارادونا تأثیر گذاشت، بلکه زندگی شخصی‌اش را نیز تحت‌الشعاع قرار داد. او در مصاحبه‌ای اظهار داشت: «زمانی که کوکائین مصرف می‌کردم، هیچ چیزی نداشتم و یک زامبی بودم.» ([](
در مجموع، اعتیاد به مواد مخدر یکی از چالش‌های بزرگ در زندگی دیگو مارادونا بود که تأثیرات منفی بر حرفه ورزشی و زندگی شخصی‌اش داشت.
7. **مربی‌گری تیم ملی آرژانتین**: پس از بازنشستگی، مارادونا به عنوان سرمربی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۰ فعالیت کرد.
پس از بازنشستگی از فوتبال حرفه‌ای، دیگو مارادونا در نوامبر ۲۰۰۸ به عنوان سرمربی تیم ملی آرژانتین منصوب شد. او تیم را به جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی هدایت کرد. در این رقابت‌ها، آرژانتین در مرحله گروهی با پیروزی مقابل نیجریه (۱-۰)، کره جنوبی (۴-۱) و یونان (۲-۰) به مرحله یک‌هشتم نهایی صعود کرد. در این مرحله، با نتیجه ۳-۱ مکزیک را شکست داد، اما در مرحله یک‌چهارم نهایی با شکست ۴-۰ مقابل آلمان از دور رقابت‌ها حذف شد. پس از این ناکامی، قرارداد مارادونا تمدید نشد و او از سمت سرمربیگری تیم ملی کنار رفت. ([](
8. **باشگاه بوکا جونیورز**: مارادونا حرفه خود را در این باشگاه آغاز کرد و در سال ۱۹۸۱ با این تیم قهرمان لیگ برتر آرژانتین شد.
دیگو مارادونا در سال ۱۹۸۱ با انتقالی به ارزش ۴ میلیون دلار به باشگاه بوکا جونیورز پیوست. ([]( او در اولین بازی خود در ۲۲ فوریه ۱۹۸۱ مقابل تالرس د کوردوبا دو گل به ثمر رساند و به پیروزی ۴–۱ تیمش کمک کرد. در ۱۰ آوریل همان سال، مارادونا در اولین سوپرکلاسیکوی خود مقابل ریور پلاته بازی کرد و با دریبل زدن آلبرتو تارانتینی و اوبالدو فیلول، یکی از گل‌های پیروزی ۳–۰ بوکا را به ثمر رساند. ([]( با وجود برخی اختلافات با سرمربی سیلویو مارزولینی، مارادونا و بوکا جونیورز فصل موفقی را پشت سر گذاشتند و با کسب یک امتیاز مقابل راسینگ کلاب، قهرمان لیگ برتر آرژانتین شدند. این تنها عنوان قهرمانی مارادونا در لیگ داخلی آرژانتین بود. ([](
9. **باشگاه آرژانتینوس جونیورز**: مارادونا در تیم‌های پایه این باشگاه بازی کرد و استعداد خود را نشان داد.
دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، مسیر حرفه‌ای خود را از تیم‌های پایه باشگاه آرژانتینوس جونیورز آغاز کرد. در سن ۸ سالگی، او به تیم جوانان این باشگاه، معروف به “لوس سبولیتاس”، پیوست و با نمایش استعداد خارق‌العاده‌اش، به سرعت توجه مربیان را جلب کرد. مارادونا با هدایت این تیم به ۱۳۶ بازی بدون شکست، نشان داد که آینده‌ای درخشان در انتظار اوست. ([](
در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۶، زمانی که تنها ۱۵ سال داشت، مارادونا اولین بازی حرفه‌ای خود را برای تیم اصلی آرژانتینوس جونیورز انجام داد و به جوان‌ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر آرژانتین تبدیل شد. در این بازی، او با پیراهن شماره ۱۶ وارد زمین شد و با حرکات تکنیکی خود، از جمله لایی زدن به بازیکن حریف، مهارت‌های بی‌نظیرش را به نمایش گذاشت. ([](
حضور مارادونا در تیم‌های پایه آرژانتینوس جونیورز نه تنها نقطه آغازین دوران حرفه‌ای او بود، بلکه بستری مناسب برای شکوفایی استعدادهایش فراهم کرد. این دوره از زندگی او نشان‌دهنده اهمیت پرورش استعدادهای جوان در باشگاه‌های فوتبال و تأثیر آن بر موفقیت‌های آینده بازیکنان است.
10. **جام جهانی ۱۹۹۰**: مارادونا تیم ملی آرژانتین را به فینال این جام رساند، اما در نهایت نایب قهرمان شد.
در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، دیگو مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین، نقش کلیدی در رساندن تیمش به فینال ایفا کرد. با وجود مصدومیت از ناحیه پاشنه پا، مارادونا با عملکردی قابل توجه، آرژانتین را از مراحل سختی عبور داد. در مرحله یک‌هشتم نهایی، پاس گل او به کانیجیا منجر به حذف برزیل شد. در مراحل بعدی، آرژانتین با درخشش دروازه‌بانش، سرخیو گویکوچه‌آ، یوگسلاوی و ایتالیا را در ضربات پنالتی شکست داد و به فینال رسید.
در فینال، آرژانتین با آلمان غربی روبرو شد. در این دیدار، دو بازیکن آرژانتین، پدرو مونزون و گوستاوو دزوتی، اخراج شدند و تیم با ۹ نفر به بازی ادامه داد. در دقیقه ۸۵، داور مکزیکی، ادگاردو کودسال، یک پنالتی به نفع آلمان اعلام کرد که توسط آندریاس برمه به گل تبدیل شد و آلمان با نتیجه ۱-۰ پیروز شد. پس از بازی، مارادونا به شدت به داوری اعتراض کرد و اشک‌های او در پایان بازی از صحنه‌های به‌یادماندنی تاریخ جام جهانی شد.
این دوره از جام جهانی نشان‌دهنده تعهد و رهبری مارادونا بود، زیرا او با وجود چالش‌های فیزیکی و تیمی، آرژانتین را تا آستانه قهرمانی پیش برد. با این حال، تصمیمات داوری و شرایط بازی مانع از تکرار موفقیت سال ۱۹۸۶ شدند.
این مفاهیم نشان‌دهنده تأثیر عمیق مارادونا بر دنیای فوتبال و فرهنگ عمومی هستند.
دیگو مارادونا، اسطورهٔ بی‌بدیل فوتبال، تأثیری فراتر از مستطیل سبز بر دنیای فوتبال و فرهنگ عمومی داشت. او نه تنها با مهارت‌های بی‌نظیرش در زمین بازی، بلکه با شخصیت کاریزماتیک و اقدامات اجتماعی و سیاسی‌اش، به نمادی جهانی تبدیل شد.
در ناپل، مارادونا به قهرمانی تبدیل شد که فراتر از فوتبال، نماد امید و افتخار برای شهری بود که با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کرد. او ناپولی را به دو قهرمانی سری آ و یک قهرمانی جام یوفا رساند و به مردم ناپل احساس ارزش و قدرت بخشید. محبوبیت او به حدی بود که تصویرش در خیابان‌ها و حتی کلیساهای شهر نصب شد. ([](
در عرصهٔ بین‌المللی، مارادونا با گل معروف “دست خدا” در جام جهانی ۱۹۸۶ مقابل انگلیس، به نمادی از مقاومت و افتخار ملی برای آرژانتین تبدیل شد. این گل، که در پس‌زمینهٔ جنگ فالکلند به ثمر رسید، به عنوان انتقامی نمادین از استعمارگر سابق تلقی شد و مارادونا را در چشم هموطنانش به جایگاهی اسطوره‌ای رساند. ([](
مارادونا همچنین با حمایت از رهبران چپ‌گرای آمریکای لاتین مانند فیدل کاسترو و هوگو چاوز، و انتقاد از سیاست‌های ایالات متحده، به عنوان چهره‌ای سیاسی و نماد ژئوپولیتیک فوتبال شناخته شد. او با خالکوبی تصویر ارنستو چه‌گوارا بر بازویش، تعهد خود به آرمان‌های سوسیالیستی را نشان داد. ([](
این مفاهیم نشان‌دهندهٔ تأثیر عمیق مارادونا بر دنیای فوتبال و فرهنگ عمومی هستند؛ او نه تنها به عنوان یک بازیکن، بلکه به عنوان نمادی از امید، مقاومت و عدالت اجتماعی در تاریخ ماندگار شد.
